Wrześniowe noce potrafią zaskakiwać. Wczorajsza była jak letnia – 18 stopni. No ale już za moment będziemy mieli jesień a w związku z tym w sadzie obok jabłuszka już prawie gotowe :) Ponieważ prognozy zapowiadały tylko częściowo czyste niebo no i po północy miał zacząć przeszkadzać Księżyc postanowiłem pofotografować w najprostszy możliwy sposób. Za taki jest dla mnie używanie DSLRa. W tym przypadku miejsce SBIG ST2000XM zajął Canon 5D mkII i bez guide na szybciutko wypaliłem 24 klatki (każda po 210 sekund). Bez guide a więc bez ciągłego zerkania na komputer mogłem w spokoju zająć się leżąc na leżaku konsumpcją jabłuszek i obserwacjami lornetkowymi :)
Jako obiekt wybrałem dwie ciemne mgławice pyłowe B142 (LDN688), B143 (LDN694). Obiekty te w nieco szerszym ujęciu przypominają literkę E – stąd obiekt zwany jest mgławicą E.
Wiki: Ciemne mgławice – rodzaj mgławic, które na niebie wyglądają jak obszary pozbawione gwiazd, gdyż na drodze gwiazda – Ziemia znajduje się pochłaniająca światło mgławica ciemna.
Mgławice ciemne są wielkimi chmurami gazu i pyłu o niskiej temperaturze. Zawierają większość masy środowiska międzygwiezdnego. Niektóre mają rozmiar około 150 lat świetlnych, gęstość od 100 do 300 molekuł w cm3 a temperaturę między 7 a 15 K. Mgławica zawiera gaz i pył oraz gwiazdy. Chmura posiada również swoje wewnętrzne pole magnetyczne.
W mgławicach tych następują procesy formowania się gwiazd w początkowym stadium. Nie istnieje w nich wiele gwiazd o dużej jasności, gdyż promieniowanie wysyłane przez gwiazdy rozgrzałoby oraz rozproszyłoby pył i gaz. Jasne gwiazdy znajdujące się blisko powierzchni ciemnej mgławicy rozświetliłyby pył i gaz.
Dane o strukturze ciemnych galaktyk uzyskuje się poprzez obserwację ich w zakresie mikrofal i promieniowania radiowego, które przenikają przez pył i chłodny gaz.
370 ciemnych mgławic zostało skatalogowanych w katalogu Barnarda.
FSQ106N, 5DmkII, 24×210″ Iso1250. Niebo 20,97 mags/sq.
