Trochę to test niesamowitych możliwości Nikona a trochę coroczny “nawrót choroby” na M42(M43). Ten obiekt przyciąga jak magnes. Być może trochę dlatego, że sam Orion jest tak charakterystyczną konstelacją a może dlatego, że to jedyna mgławica widoczna gołym okiem (w sprzyjających warunkach) a może to, że jest tak atrakcyjna wizualnie. Sam środek M42 (tam gdzie znajduje się gromada Trapez) bardzo szybko się “przepala” a zewnętrzne delikatne obłoki molekularne podświetlane przez czerwone mgławice emisyjne wymagają dłuższych czasów naświetlania.
To zdjęcie pokazuje jak potężnym narzędziem jest Nikon D810A. To zaledwie 30 ekspozycji po trzy minuty (sumarycznie 90 minut) przy Iso1250. Jestem bardzo zaskoczony jak dużo zewnętrznych ciemnych partii obrazu się zarejestrowało.
Wielka Mgławica w Orionie (krócej: Mgławica Oriona, znana również jako Messier 42, M42 lub NGC 1976) – najjaśniejsza mgławica dyfuzyjna na niebie, widoczna nieuzbrojonym okiem. Znajduje się w gwiazdozbiorze Oriona, na południe od jego Pasa. M42 jest odległa od Ziemi o 1344±20 lat świetlnych i stąd jest najbliższym nam obszarem gwiazdotwórczym. Ma średnicę około 30 lat świetlnych.
Mgławica jest jednym z najpopularniejszych obiektów obserwacji i badań, zarówno przy użyciu instrumentów naziemnych, jak i teleskopów kosmicznych[5]. Mgławica Oriona jest częścią kompleksu mgławic znanego jako Obłok Molekularny w Orionie.
Wokół gwiazd mgławicy zaobserwowano dyski protoplanetarne, brązowe karły, turbulentne przepływy wielkich ilości gazu oraz efekty fotojonizacyjne.
