Pomimo średniej prognozy zdecydowałem wczoraj zaryzykować wyjazd. Księżyc niestety szybko rośnie i niestety noce teraz stają się coraz krótsze. W zasadzie po tym nowiu zostaje raptem kilka nocek z nocą astronomiczną w maju a potem dopiero w sierpniu. Trzeba więc łapać każdą okazję do fotografowania, bo czyste bezchmurne niebo jest na dziś najbardziej deficytowym “towarem” dla amatora astronomii.
Niestety cała noc nie była bezchmurna i rano zgodnie z prognozami pasma chmur były coraz większe i coraz bardziej utrudniały sesję. Dodatkowo kometę mogłem z obserwatorium fotografować dopiero około 2:30 (przedtem zasłania ją odsuwany dach).
Sama kometa jest świetnie widoczna w lornetce gdzie metodą zerkania widać bardzo ładnie wachlarzowaty warkocz. W teleskopie widać skupione jądro i krótki zwarty warkocz tuż za nim. Ze zdjęciami niestety sprawa się nieco komplikuje. Po pierwsze kometa ma swój własny ruch na tle gwiazd i zbyt długie ekspozycje powodują przesunięcia samego jądra i mniej ostry obraz warkoczy. Ta kometa ma piękny, trochę nietypowy i bardzo delikatny warkocz i żeby go uwypuklić trzeba obrabiać zdjęcia w dość zaawansowany sposób. (pisałem o tym przy okazji innej komety). Niestety składając zdjęcie w ten sposób tracimy piękny typowy dla komet kolor (cyjanowy). Postanowiłem pokazać więc dwa zdjęcia – złożone 10 klatek po 150 sekund oraz pojedynczą klatkę tak aby pokazać samą barwę warkocza i otoczki.
Kometa C/2011 L4 Panstarrs 13 IV 2013
Eos 5D mkII + FSQ106N – 10×150 sekund, Iso1ooo
Kometa C/2011 L4 Panstarrs 13 IV 2013
Eos 5D mkII + FSQ106N – 1×150 sekund, Iso1ooo
Jeszcze jedno zdjęcie z mocno wyciągniętym warkoczem.
Kometa C/2011 L4 Panstarrs 13 IV 2013
Eos 5D mkII + FSQ106N – 10×150 sekund, Iso1ooo
Kometa jest na dziś obiektem całonocnym ale najkorzystniejsze warunki do jej obserwacji i fotografowania są nad ranem.
Powodzenia!
